اين مجلس خواجه‌ي جهانست

شاعر : انوري

يا شکل بهشت جاودانستاين مجلس خواجه‌ي جهانست
يا موقف عرض انس و جانستيا منشاء ملک و نشو دين است
معيار عيار آسمانستاوجش فلکيست کز بلندي
از سايه و آفتاب امانستصحنش حرمي که در حريمش
در زخمه‌ي مطربش نهانستراز دل زهره و عطارد
بي‌هيچ مدد نشيد خوانستسقفش به صدا پس از دو هفته
در ساغر ساقيانش آنستخورشيد مروق ار نديدي
گرد کره‌ي زمين روانستتا قبه‌ي آسمان گردان
چونانکه نشانه‌ي جهانستاين قبله نشانه‌ي زمين باد
کز مرتبه پادشا نشانستخرم ز نشستن وزيري
پايه‌ي اولين احسانستبه خدايي که بذل جان او را
باد نوروز و ابر نيسانستکمترين پايه لطف و صنعش را
زندگاني و مرگ يکسانستکه مرا در فراق خدمت تو
خاطر و طبع من هراسانستاز هر آسانيي که بي‌تو بود
هجر ياران به گفتن آسانستمي‌کشم در فراق سختيها
واي بر تن که در خراسانستدل و جان تا مقيم خوارزمند
هم ز سوداي طبع انسانستخوشدلي در جهان طمع کردن